Van inspiratie naar daden

Ook wel weer toepasselijk deze titel; en wel op meer dan één manier. Het gaat over de manier waarop ik tot het onderwerp voor deze blog kom. En het heeft te maken met zaken die ik het afgelopen jaar heb meegemaakt en boeken die ik heb gelezen. En ik hoop al schrijvende weer meer inspiratie (of is het inzicht?) te krijgen voor het vervolg en het slot van deze bijdrage.

Om bij het begin te beginnen; de hele dag spelen verschillende ingevingen door m’n hoofd. Ik ga iets schrijven over breinleren. Een onderwerp dat een aantal keer aan bod kwam tijdens de OvL van afgelopen jaar. Een onderwerp dat zowel door de inhoud als door de manier van presenteren door Brigitte Spee en Martijn Frijters inspireerde. Ook een paar boeken van Malcolm Gladwell (“Intuitie” en “Het beslissende moment”) droegen inspiratie aan. Al schrijvende vraag ik me wel af wat die inspiratie dan was. Was het alleen dat het onderwerp me aansprak? En wat sprak me dan aan? Haakte het aan bij dingen die ik al wist? Bevestigde het meningen, overtuigen die ik toch al had? Steeds meer realiseer ik me dat inspiratie op zich mooi is; het geeft een lekker gevoel. Je voelt je begeesterd. Al is dat laatste wel wat hooggegrepen als je bedenkt dat inspiratie op zich niets meer en niets minder is dan dat je letterlijk “lucht ingeblazen krijgt”.

Een ander moment dat ik me “ingeblazen” voelde was een dag die we tijdens de OvL doorbrachten met Joseph Kessels, de oprichter van Kessels&Smit (zie ook mijn vorige blog). Joseph klom op zijn praatstoel en begon een gloedvol betoog over de waarde van ons onderwijssysteem en wat tegelijk de zwakke punten daarvan zijn. Hij koppelde inhoud aan enthousiasme en betrokkenheid. Hij vertelde zacht, rustig maar met zo’n overtuiging dat wij allemaal alleen maar konden luisteren. Uiteindelijk vergaten we collectief de lunch…. De eerlijkheid gebied te zeggen dat ik elke keer goed moest nadenken wat Joseph nu allemaal had verteld, als mensen me vroegen waar ik dan zo enthousiast over was. Wat kan ik hieruit leren? Geïnspireerd worden is mooi; onthouden waar ’t over gaat is dan nog mooier!

Het laatste voorbeeld van inspiratie komt wederom uit een boek; Switch van de broers Chip & Dan Heath. Zij geven in dit boek aan de hand van vele voorbeelden, sommigen ook gebaseerd op wetenschappelijk onderzoek, hoe je veranderingen voor elkaar kunt krijgen. Daarbij zeer wel realiserend hoe moeilijk die gewenste verandering ook wel is. De inspiratie komt voort uit de vanzelfsprekendheid en het – schijnbare – gemak waarmee zij hun verhaal vertellen. Hiermee bereikten zij bij mij in ieder geval dat ik, doorgaans toch al behept met een behoorlijk optimistische blik, vol vertrouwen ben ga kijken naar het realiseren van veranderingen.

However……… Inspiratie op zich is leuk, maar levert (nog) niets op. Inspiratie zonder een vervolg geeft alleen een goed gevoel, in ieder geval bij mij. Inspiratie gaat nog meer waarde krijgen als het een vervolg krijgt in actie. Actie die zijn basis vindt in die inspiratie. En daar zit ‘m voor mij nu de kneep. Ik wentel me graag in de gekregen en gevoelde inspiratie. En vertel de verhalen graag verder, omdat ik anderen graag laat delen in de kennis, inzichten en inspiratie die ik kreeg. En merk ook dat ik de stappen om die kennis, inzichten en inspiratie om te zetten in concreet gedrag niet zet. Waar ’t aan ligt? Ik weet het nog niet, want anders was ’t geen punt.

Een oplossing om maar te wachten op inspiratie om wel in actie te komen, betekent ronddraaien in een kringetje. Niet dralen, “gewoon” in actie komen. Dat is de oplossing! Herkenbaar? Of heb je de oplossing al lang in huis? Laat het me weten. Via reacties op deze blog of via m’n twitter account.